Πολλοί άνθρωποι έχουν κάνει κτήμα τους πάμπολλες γνώσεις κι αυτό πολλές φορές τους επηρεάζει αρνητικά στην περαιτέρω τους πορεία, γιατί ακριβώς παύουν να ερευνούν, να αναζητούν, επαναπαυμένοι κυριολεκτικά στο χθες.
Ποιος καλυτερεύει σαν πάψει να αναζητά και ποιος βελτιώνεται σαν πάψει να απαιτεί την ποιότητα; Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η πρόοδός του είναι αν όχι στάσιμη, σίγουρα ελάχιστη κι αυτό είναι λογικό. Κανείς που θεωρεί πως έφτασε στο τέρμα, δεν νιώθει την ανάγκη να συνεχίσει.
Περπατούν μόνο όσοι έχουν κάποιο σκοπό, κάποια αιτία που τους ωθεί εμπρός.
Συνεχίζουν ακούραστοι μόνο όσοι νιώθουν την ανάγκη να φτάσουν κάπου.
Συνεχίζουν μόνο όσοι έχουν εντοπίσει ορατούς στόχους.
Ο στόχος είναι το φως μέσα στο σκοτάδι του θολού και του αβέβαιου. Είναι η θέση που νιώθουμε την ανάγκη να βρεθούμε. Είναι ένα επίπεδο που θέλουμε να φτάσουμε κάποτε και για να είναι ορατό πάντοτε από εμάς, πρέπει να είναι αρκετά ψηλά, κι ακόμη καλύτερα δίχως εμπόδια στο (οπτικό) ενδιάμεσο.
Στόχος λοιπόν είναι το μακρινό ή κοντινό φως, που σαν φάρος δείχνει την δική μας πορεία σε ευθεία γραμμή, απαλλάσσοντας μας από όλα εκείνα τα άσκοπα, χρονοβόρα και φθοροποιά ζικ - ζακ. Πορείες ανθρώπων που έμαθαν να κινούνται χωρίς στόχους, με αποτέλεσμα να παλινδρομούν από επιτυχία σε αποτυχία, ή χειρότερα, από αποτυχία σε αποτυχία.
Όπως καταλαβαίνετε, όλα αυτά αφορούν κανόνες ζωής κι όχι μόνο την καλλιτεχνική σας πλευρά. Είναι βασικοί κανόνες που υιοθετεί το κάθε νοήμον ον που επάξια θέλει να φέρει τον καθ' όλα υπέροχο τίτλο: άνθρωπος.
Το πόσο σημαντικό είναι να υπάρξει κι από ένας στόχος για την κάθε δραστηριότητα της ζωής μας, φαίνεται από το πόσο επιθυμούμε να κατακτήσουμε-πετύχουμε και ολοκληρώσουμε τη κάθε μας δραστηριότητα. Η θεώρηση του στόχου που έχουμε προεπιλέξει, βοηθά στην συνέχιση της πορείας δίχως να επιτρέπει την απαισιοδοξία να αναλάβει ενεργό δράση. Εμπνέει κουράγιο στην προσπάθεια μας, βοηθά, παροτύνει, μας δίνει κουράγιο, καθώς η ορατή απόσταση γίνεται ολοένα και λιγότερη σε κάθε μας βήμα.
Είναι άραγε αρκετό να επισημάνεις μόνο κάποιους στόχους και να προσπαθήσεις στη συνέχεια να τους υλοποιήσεις, περιμένοντας μόνο να πάρεις;
Όχι βέβαια.
Ένας άνθρωπος που βάζει στόχους, θα πρέπει πρώτα απ' όλα να είναι σε θέση να πληρώσει το όποιο αντίτιμο για ό,τι η ζωή απλόχερα του προσφέρει. Πριν κάνει το πρώτο του βήμα προς την κατάκτηση ενός υψηλού στόχου, κλείνει τα μάτια για μια στιγμή και ρωτά τον ίδιο του τον εαυτό για το πόσα είναι διατεθειμένος να πληρώσει σε αντάλλαγμα.
Μοιάζει ίσως με συναλλαγή καθώς η ζωή μοιράζει άφθονα τις ευκαιρίες στους ανθρώπους κι ο κάθε ένας ανάλογα με τις δυνατότητές του, μπορεί να αποκτήσειτα γι αυτό υψηλότερα, καλύτερα και φωτεινότερα.
Υπάρχει όμως και εδώ ένας ταμίας, άσχετα αν δεν ζητά χρήματα ή άλλο μέσο ανθρώπινης συναλλαγής. Αυτά τον αφήνουν αδιάφορο. Ενδιαφέρεται μόνο για άφατα υλικά, λεπτά κι αιθέρια.
Για ανταλλάγματα ζητά ό,τι υψηλότερα συναισθήματα μπορεί μέσα του να καλλιεργήσει γι αυτήν ο άνθρωπος:
Υπομονή, Επιμονή και Αγάπη. Πολύ, πάρα πολύ Αγάπη. Μόνο έτσι θα μπορέσει ο άνθρωπος να εργαστεί ακόμη κι αν χρειαστεί σκληρά, για να δικαιωθεί μια μέρα φθάνοντας στους υψηλότερους του στόχους. Στόχους τόσο υψηλούς ώστε να είναι ορατοί από όλη την ανθρωπότητα.
Στη ζωή μας ας μην είμαστε τσιγκούνηδες, γιατί κι αυτή θα μας πληρώσει με ίδιο νόμισμα. Να σκέφτεστε πλατιά, θετικά και εποικοδομητικά. Όχι μικρόπρεπα και στείρα. Στη ζωή αξίζουν περισσότερο όλα όσα δεν μπορείτε να πληρώσετε, παρά όλα εκείνα που χρειάζονται βέβαια και που απλώς "καλυτερεύουν" τη δυστυχία μας.
Αφυπνίστε μέσα σας το δημιουργικό προβληματισμό. Κάντε συλλογισμούς που σας ωθούν σε ανοδική πορεία, χωρίς να διστάσετε μπροστά σε δίλημμα κατεύθυνσης. Μάθετε να αγαπάτε την δουλειά σας. Τα αντικείμενα γύρω σας είναι διψασμένα για ανθρώπινα συναισθήματα, μιας κι ακόμη δεν μπορούν να έχουν δικά τους. Αν κοντά στο έργο σας σταθείτε με αγάπη και θαυμασμό για την αρμονία που η φύση απλόχερα δίνει, τότε αυτό το συναίσθημα θα αντανακλά σε όσους το πλησιάσουν, μεταδίδοντάς τους ίδια συναισθήματα. Ερμηνεύστε το πως δεν πρέπει τίποτε να κάνετε από αγγαρεία. Καλύτερα μεταθέστε την υλοποίησή του, παρά να δώσετε στον εαυτό σας κάκιστα πρότυπα.
Ο τρόπος που θα σκέφτεστε για την δουλειά σας να είναι σε υψηλά επίπεδα κι όχι ανακατεμένος με την τροφή και το ρουχισμό σας. Αυτό θα συμβεί όταν κι αν χρειαστεί να το κάνετε επάγγελμα. Τώρα που έχετε την ευκαιρία και ζείτε την μαθητική περίοδο, κάντε το σκεπτόμενοι ό,τι καλύτερο για την εξέλιξή σας.
Μην ξεχνάτε πως ακτινοβολείτε ότι σκεφτόσαστε κι αυτό μια μέρα θα επιστρέψει σε σας, στην δική του αφετηρία.
Αφήστε λοιπόν ότι ωραίο από τον εαυτό σας μέσα στο έργο σας κι αυτό θα εκπέμπει τη δική σας ζεστασιά και το δικό σας φως σε όσους το δουν, και θα το δουν πολλοί αν έτσι εργαστείτε.
Δουλέψτε λοιπόν αφού αγαπάτε αυτή την τέχνη. Χαράξτε τη δική σας πορεία έως τον δικό σας στόχο, οπλιστείτε με υπομονή, επιμονή κι αγάπη και ξεκινήστε άφοβα. Δεν μπορώ να γνωρίζω το πότε θα φτάσετε στον στόχο σας. Γνωρίζω όμως με σιγουριά πως μια μέρα θα φτάσετε όπου σήμερα στέλνετε την αγάπη σας.
Και τότε, άσχετα με τον χρόνο που θα έχει χρειαστεί για να κατακτήσετε την κορυφή του δικού σας στόχου, θα είστε τόσο ψηλά, όσο ψηλά είναι και ο δικός σας στόχος και κοντά σ' αυτόν θα είστε κι εσείς ένα φως ορατό από όλη την ανθρωπότητα.
Χρήστος Τυρεκίδης
Δάσκαλος ζωγραφικής
Πηγή: http://www.tyrekidis.edu.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου